Koen van den Broek
(c)image: M HKA
Van den Broek werd vooral bekend met zijn desoriënterende doeken van bermen, trottoirs, goten en andere ‘horizontale’ begrenzingen en grensgebieden; hoewel ze aan een zeer banale dagelijkse werkelijkheid zijn ontleend, neigen deze doeken onvermijdelijk naar een hiëratische abstractie. Het figuratieve residu schemert explicieter door in een reeks hieraan verwante werken, waarvan het museum twee voorbeelden verwierf, één door een schenking van de kunstenaar zelf: close-ups van een uitgedroogd lapje grond, of een door diepe barsten verscheurd wegoppervlak. Het perspectief mag dan nog veranderen, Van den Broek blijft in 190#1 en 190#2 (allebei uit 2004) trouw aan het structurele leitmotief in zijn oeuvre: dat van de grond waarop de wereld, die wij bewonen en navigeren, verrijst.